<img src="https://images.aposto.com/2025/8/1/1759162744087.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.54" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Giden yıllarında yıllarımız: Umutsuz vedaların sesi Güllü'nün ardından</h1>Pop müziğin zorlu kulvarında dümdüz, “acılı” arabeskle kendine yer bulan; albüm kapağından kocaman gözleriyle bize bakıp çocukluğumuzun dertsizliğini bile sesiyle titreten Güllü hayatını kaybetti. Onu Bergen gibi, Dilber Ay, Tüdanya, Esengül gibi, hakkı yeterince teslim edilmemiş kadın sanatçılar arasındaki müstesna yerine yerleştireceğiz.Yazı: Ayça ÖrerKomşuları insanları, hayvanları ne kadar sevdiğini&nbsp;anlatıyor. Ölmeden hemen evvel hasta komşusuna bir ihtiyacı olup olmadığı sormuş. Çocuklarına düşkünmüş. Onların anlattıkları olmasa sanki her şey biraz daha yarım kalacak. Hakkında o kadar az bilgi var ki... Son röportajı konuşuluyor ama öncesinde televizyon dışında bir röportajı yok. Ne yapmış, ne yaşamış? Kim bu kadın? &nbsp;Yazın hemen başında dönem dönem beni etkisi altına alan bir Güllü fırtınasına tutulmuşken Aposto'nun Genel Yayın Yönetmeni Deniz Kaynak'a yazıp “Bir Güllü röportajı yapsak ya”&nbsp;demiştim. O sıralar Türkiye’nin dört bir yanında yangınlar başlamış, işçiler greve gitmiş, bitimsiz krizlerimize şu an ne olduğunu bile hatırlamadığım yenileri eklenmişti. Deniz “Hayır” demedi ama araya Türkiye girdi. Bir türlü sıra gelmedi.Gerçekten burası böyle bir ülke. Bir işinizi varsa ertelemeyeceksiniz, yoksa kendinizi veda yazısı yazarken bulursunuz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Ben böyle değildim inan eskiden'</h2>1994 yılında Oyuncak Gibi&nbsp;adında bir albüm yapıyor Güllü. Türkiye kamuoyuna takdimi, bu albümle. O günlerde 21 yaşında. Sahil kenarında çekilmiş klibinde dönemin modası uzun bir elbise var üzerinde. Prodüksiyona pek özenilmemiş ama varlığı ve sesiyle her şeyi sırtlanıyor tek başına. &nbsp;Pop müzik furyasının Türkiye’yi kasıp kavurduğu, arabesk okuyan sanatçıların da popa göz kırptığı günlerde, “Oyuncak Gibi”, “Ödüm Kopuyor” gibi 80’lerin derin arabesk günlerini düşündüren eserler iddialı ama Güllü de öyle. Bestesi Selami Şahin’e, sözleri Behlül Pektaş’a ait “Ödüm Kopuyor” patlıyor bir anda:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Ben böyle değildim inan eskiden Ürpermezdim böyle ayak sesinden Belki dönüp bana, beni yeniden Seveceksin diye ödüm kopuyor”</blockquote><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#e06535" color="#000000" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#e06535 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/giden-yillarinda-yillarimiz-umutsuz-vedalarin-sesi-gullunun?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(224, 101, 53) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Umutsuz Vedaların Sesi ile ilgili hikayeler